De nachtcache van het Alblasserbos

En dan eindelijk is het zover.

Vrijdagavond 29 November 2019 verzamelen we bij mijn schoonmoeder want thuis wordt een feestje gevierd.

Daar drinken we (André, me Cobie en Judith) ff wat en wachten we op Jeroen en Alfred.

Als zij er zijn gaan we meteen richting auto en rijden we naar het Alblasserbos. 

(we vertrokken 20:20 en ma verwacht ons nog wel terug voor de verhalen maar of we op tijd terug zijn voordat het echt middernacht is dat vraag ik me af. Je bent altijd langer bezig dan je zelf in de gaten hebt.)

Rond half 9 zijn we op de parkeerplaats en dus op Waypoint 0 en daar beginnen we aan de cache "Alblasserbos bij nacht" 

We hebben echt gewacht tot we een datum hadden waarop wij vijven konden.

Want dit wilden Judith en ik sowieso niet samen doen zo in het donker in het bos.

En gezien allerlei logs is deze ook best moeilijk dus is het ook daarom handig om met een groepje te zijn. Zo kan je elkaar aanvullen.

We weten niet precies wat ons te wachten staat want dit is voor ons allen de eerste keer.

We stappen uit de auto en doen onze laarzen aan want het schijnt nogal blubberig te zijn.

Sjaals, mutsen en handschoenen aan want het is nog maar 4 graden.

Zaklampen aan en gaan. Op zoek naar het eerste reflectortje.

Want vanaf hier moeten de reflectors ons de weg wijzen naar Waypoint 1.

Het is echt ff zoeken want ze zijn dus best wel klein.

 Je moet dan ook echt goed op het juiste punt schijnen. En als je ergens de bocht om moet kijk je in eerste instantie verkeerd.. tenminste wij... 

Maar uiteindelijk lukt het ons om bij waypoint 1 te komen. Dit is duidelijk te zien doordat hier een grote reflector ons tegemoet schittert.

Daar moeten we op zoek naar een aanwijzing voor Waypoint 2.

Al snel voelt Judith onder aan de brugleuning een ijzeren plaatje. Je kan dit via een spiegeltje bekijken maar je kan natuurlijk ook een foto maken... 

Zo hebben we de coordinaten van het 2e waypoint en een cijfer voor de eindlocatie.

Onderweg naar het volgende punt zien we door de mini reflectors wel dat we op de juiste weg zitten.

Het is hier en daar echt flink modderig dus goed kijken/voelen waar en hoe je je voeten zet.

De puntjes op de bomen zijn oranje en als we op de plek zijn waar we wezen moeten dan zit er een geel 3d driehoekje.

Dus het is heerlijk als er 1 roept "Jaaa een gele" en daar gaan we dan weer op zoek naar een aanwijzing. Hier zaten we eerst met onze neus er boven op maar liepen we er aan voorbij. Totdat iemand anders het beet pakt en zegt: "kijk aan de achterkant" Oja hehe duh.

De gegevens noteren en weer door.

Dit geeft echt een goed gevoel want het is wel ons doel om dit voor elkaar te krijgen zonder de CO hiervoor te benaderen. De CO Anharu is wel een goed bereikbare CO die graag helpt maar het zou natuurlijk tof zijn als het lukt op eigen kracht.

Dus we gaan vol goede moed naar Waypoint 3

Het is echt goed opgezet want er is zelfs een tussenpad aangegeven op de kaart. 

Dus kaart lezen en goed schijnen op zoek naar reflectorpuntjes en zo komen we al snel bij het volgende punt.

Daar treffen we een kokertje aan waar we niet echt verder mee lijken te kunnen.

Maar in de omschrijving stond iets van UV licht dus we pakken die zaklamp erbij en ja hoor bij goed schijnen komen daar de aanwijzingen te voorschijn voor het volgende punt en ook hier net als bij alle anderen noteren we een cijfer voor de Final.

Bij Waypoint 4 zit er een PVC buisje in de grond met allerlei gaatjes. Door op de juiste manier te draaien komen de cijfers op de goede volgorde voor het volgende punt te voorschijn.

Echt super leuk dat er steeds weer iets anders te voorschijn komt om mee te puzzelen.

En gelukkig hebben we Judith bij ons die het slimst is op dit gebied want bij de volgende moeten we een projectie maken met de graden en meters die genoemd staan op het ijzeren plaatje wat uit een buisje tevoorschijn komt.

Ik heb dit nog nooit gedaan simpelweg omdat Judith het altijd doet maar zij heeft tegenwoordig ook wel een fijne app hiervoor dus in no time staan de juiste coördinaten weer genoteerd en kunnen we door.

Wauw we gaan super.

En we vullen elkaar ook echt aan. 

Met elkaar zoeken en kijken naar de lichtpuntjes en de kokertjes en om beurten zien we wat we moeten zien. We zijn een topteam.

Inmiddels dus op weg naar Waypoint 6 en nog steeds hebben we geen hulp hoeven vragen.

We gaan dit gewoon doen!!!

Bij punt 6 vinden we een ketting met ringetjes die geteld moeten worden om het juiste coördinaat te kunnen bepalen.

We maken een foutje en zo komt het waypoint uit helemaal aan de andere kant van de weg buiten het bos. Daar gaan we dus niet op af en we tellen opnieuw en dat komt logischer uit.

Yihaaa op naar Waypoint 7. 

We zijn er bijna......

Bij dat 1 na laatste punt moeten we echt weer even goed kijken wat de bedoeling is.

Er is en meetlat en allerlei ijzeren plaatjes en zo moeten we het coordinaat van het laatste waypoint voor de Final Location bepalen.

Uiteindelijk komen we eruit.

En gaan naar dat punt waar de laatste aanwijzing zit om de uiteindelijk cache te voorschijn te halen.

Maar dat punt schijnt nogal moeilijk en vies te zijn.

Dus we zijn heel benieuwd wat we daar aantreffen.

We volgen weer de oranje reflectorpuntjes tot we op het nulpunt zijn en het gele reflectordriehoekje zien.

Dus hier moeten we zijn.

Hier gaan we op zoek.

Ja oké het stinkt hier echt enorm het lijkt wel een beerput.

En in die beerput zit toch echt dat laatste kokertje verstopt.

Dat kokertje was ook echt ontzettend smerig maar door die smerigheid heen kunnen we toch de aanwijzingen vinden.

Dus YES we did it. 

Oh nee nu nog de allerlaatste.

We zetten alle cijfers die we onderweg gevonden hebben op de juiste plek en zo komt het juiste coördinaat te voorschijn.

Opgetogen vervolgen we onze weg. 

Bij het nulpunt van de eindlocatie zijn we blij dat we ook weer dat gele reflector driehoekje zien zodat we weten dat we op het juiste punt zitten.

Daar zoeken we flink in het rond maar het duurt eigenlijk niet lang voordat Jeroen het doosje te voorschijn haalt.

YIHAAA het is echt gelukt. Wauw dit voelt echt goed.

Alle namen worden opgeschreven we maken een selfie 

en het thuisfront wordt geïnformeerd dat we de cache gevonden hebben.

Het is rond de klok van half elf dus dat hebben we best snel gedaan.

En dus gaan we ook nog even bij Ma langs.

Ah wat lief ze heeft de airfryer aan staan en al snel staan de hapjes op tafel.

In geuren en kleuren vertellen we ons avontuur want dat was het toch wel echt.

Top we hebben het gewoon voor elkaar gekregen. 

Super leuk dat we ook hier een smile op de kaart hebben staan.

De nacht multi zat geweldig in elkaar en heeft daarom ook een favo verdiend.

Leuk om nu een nachtcache gedaan te hebben.

De volgende dag is wel heel duidelijk hoe het bos er uit heeft gezien: